مقایسه تاثیر دو روش جراحی بر درمان بی اختیاری استرسی ادراری در زنان

سابقه و هدف: بی اختیاری آناتومیک شایع ترین نوع بی اختیاری استرسی ادراری می باشد. از آنجا که نوع عمل جراحی به کار رفته در میزان تداوم پاسخ درمانی این نوع بی اختیاری ادرار موثر است و با توجه به گزارشات متناقض در خصوص میزان موفقیت اعمال جراحی، این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر دو روش جراحی واژینال و سوپراپوبیک بر تداوم پاسخ درمانی در بیمارستان فاطمیه همدان در سال 1379 تا 1381 انجام شد.مواد و روش ها: طی یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 36 خانم مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار که هیپرموبیلیتی گردن مثانه آن ها توسط آزمونq tip اثبات شده و واجد شرایط مطالعه بودند، پس از کسب رضایت به طور تصادفی تحت دو نوع عمل جراحی اصلاح کننده بی اختیاری (18 مورد واژینال و 18 مورد سوپراپوبیک) قرار گرفتند. پس از عمل، بیماران هر 3 ماه یک بار حداکثر تا دو سال از نظر عود بیماری و تداوم درمان پی گیری شدند و احتمال تداوم درمان به روش تحلیل جدول عمر محاسبه و توسط آزمون لوگ ـ رنک مقایسه شدند.یافته ها: با میانه پیگیری 9 ماه در گروه سوپراپوبیک و 12 ماه در گروه واژینال، در مجموع 17 مورد (3/47 درصد) عود مشاهده شد که 6 مورد آن در گروه سوپراپوبیک و 11 مورد آن در گروه واژینال رخ داد. میانه تداوم درمان تا بیست و یک ماه پس از جراحی، در گروه سوپراپوبیک 23 درصد و در گروه واژینال 29 درصد بود. توزیع تداوم پاسخ درمانی بین دو گروه به وسیله آزمون لوگ ـ رنک مقایسه شد که فاقد تفاوت معنی دار بود. نتیجه گیری و توصیه ها: در هر دو روش جراحی سوپراپوبیک و واژینال احتمال تداوم درمان تا بیست و یک ماه پایین و نزدیک به هم می باشد، انجام مطالعات بیشتر توصیه می گردد.